Kazlıçeşme hakkında rivayetlerden birini meşhur tarihçi Kömürciyan İstanbul Tarihi isimli eserinde şöyle aktarır.

“Kazlıçeşme’ye verilmiş olan bu adın sebebi şudur: Bir kaz, otladığı sırada yeri eşeler ve eşelediği yerde bir su çıkar. Halk ta burasını kazarak bir menbâ bulur ve suyu getirip bir çeşme yapar.”

Günümüze ulaşan çeşmenin yapım tarihinden önce de burası hakkında kazlarla ilgili bir rivayeti olduğu bilinmektedir. Bu kaz ile anılan kaynak üzerine 1546 yılında Mehmet Bey tarafından çeşme yaptırılır. Çeşme üzerine kaynağı tam olarak bilinmeyen Bizans yapısı bir kaz figürün yer aldığı taş kullanılır. Taşın konması ile beraber Kazlıçeşme namı iyice güçlenmiş olur.

Bir zamanlar çevresi kara ve denizden surlarla çevrili olduğu için ''Eis-tin polia/iç şehir, şehrin içi'' olarak adlandırılan İstanbul'a giriş ve çıkışların yapıldığı yaklaşık 60 kapının birçoğu, adını verdiği semt isimlerinde yaşıyor.   

Bizans ve Osmanlı döneminde İstanbul'u çevreleyen ''Marmara'', ''Haliç'' ve ''kara'' surlarındaki kapılar, sabah saatlerinde açılır ve akşam kapatılırdı.

Kentte yıllarca hizmet veren tarihi kapıların birçoğu günümüze kadar ayakta kalamasa da bulunduğu bölgeye verdiği isimle yaşamaya devam ediyor.

Kimisi yetiştirilen bir üründen, kimisi orada yaşayan kişilerden almış adlarını...

Ahırkapı: Padişah atlarının bulunduğu has ahırın yanında yer aldığı için Ahırkapı ismi verildi. Marmara Denizi'nin kıyısında  toplam yedi ahır kapısı bulunuyordu.

Aksaray: Fatih'in sadrazamı Ishak Paşa, Iç Anadolu Bölgesi'ndeki Aksaray'ı ele geçirdikten sonra orada yaşayan bölge insanlarını bugünkü Aksaray semtinin bulunduğu yere gönderir. Aksaraylılar da semte adlarını verirler.

Bizans’tan günümüze ulaşmış sayılı yapılardan biri olan Tekfur Sarayı, bilinmezleri, tarih sayfalarına gizlenmiş yaşamları ve hâlâ konuşulan mimarisiyle bir sır perdesi olarak Edirnekapı’dan günümüze uzanıyor…